Köyümüzden..... “Hasdaluklar dünyaya tökilmiş... Uşuuğum çok meşeggetler çekduk....Uuuuf uşuuğum havura biraz oturayım.Çok yoruldum.Biraz dinleniim.” Gençliğimde anne ve nenelerimizden bu cümleleri çok duymuşuzdür.. Şimdi köyümüz ve bitişik köylerimizde bu şikayet cümleleri pek yok.Çünkü hanım kızlarımız hanım ablalarımız,Gori (Koru) den veya Gumlamadan odun taşımıyorlar.Ahır çikarmiyorlar.Bahçelerine Ahbuun sepeti taşımıyorlar. Doğumlarından iki- üç gün sonra tarlaya suya koşmuyorlar.Kışın soba başında,yazın güneşe karşı kapıda veya balkonunda keyif sürüyorlar.Siz hiç iskence gibi işlerinizi yaptıktan sonra,”akşama herif-adam gelecek ve ne yiyecek”diye bir telaşa düştünüz mü.. O zamanların yemekleri ve datlıları olan; -Misir uni herlesi, -Misir çorbası, -Tirma, -Gavut, -Datli guymak, -Yufga datlısı,(Çok severim.Kardeşim Fatma Çebi ıstanbulda Arasıra yapıyor bana) -Kesme magarna, -Gendume çovrası vs leri Aceleden pişirdunuzmi,? Sanırım cevabınız hayır dır... Belki şimdilerde; Büyüklerin yaptığı fasulya turşusu kavurnası ile ğoliya veya lağana sulisi yaparsınız.. Güzel köyümün insanları ve bilhassa hanımları,Köyümüze ait ve köyümüze has bir yemeğimiz-bir sanatımız(elişi oyası vs) varmı ? Bildiğim kadarıyla yok.. Bizim gençliğimizde köyümüzde biçki-dikiş kursu vardı.Köyümüzün ve bitişik köylerin hanımları kursu tıklım tıklım doldururlardı.Hepside başarılı bir kursiyer olarak kursları bitirirlerdi..Şimdi bunları organize etmek yok mu.?. İnsanları bir iş ve güzel uğraş ile meşgul etmek ne güzel olurdu... Bazı televizyon programlarında değişik yörelerin insanları yöreye ait ne varsa,yemek-örgü-oya gibi el becerilerini gösteriyorlar ve çok da başarılı oldukları görülüyor.. Sanırım iyi bir organizasyonla köyümüzde var olduğuna inandığım bu güzellikler ortaya çıkacaktır..Bir umutla ve inşallah.